Instytut Burzenia Edukacji

 

Instytut Badań Edukacyjnych, który na zlecenie Ministerstwa Edukacji Narodowej (i za grube miliony) przygotowuje największą od czasów ministra Handtkego reformę edukacji zaczął ją od... zreformowania matematyki. Ale po kolei...

Reformatorzy z IBE – nie chcąc powielać błędów swoich poprzedników – postanowili, że teraz to „nauczyciele będą targać reformą, a nie reforma nauczycielami”. Ogłosili więc wielkie prekonsultacje, porobili ankiety i na ich podstawie radośnie ogłosili pierwszy postulat, który – jakoby – zgłosili sami nauczyciele. Tym postulatem jest zmniejszenie z 4 do 3 liczby godzin fizyki i chemii w dwuletnim cyklu nauczania w klasie siódmej i ósmej szkoły podstawowej. Tak – pomysłodawcy z IBE podkreślają, że tego właśnie najbardziej chcieliby nauczyciele fizyki i chemii. Rzecz w tym, że IBE posłużyło się tu logiką rodem z Radia Erewań (starsi pamiętają): „nie samochody tylko rowery, nie w Moskwie tylko w Leningradzie i nie rozdają tylko kradną”... Bo ankietowani nauczyciele – owszem – chcieli zmniejszenia, ale nie liczby godzin tylko zakresu materiału. Przy oczywiście zachowaniu obecnej liczby godzin, dzięki czemu byłoby więcej czasu na spokojną realizację materiału, wzbogacanie go o rozliczne eksperymenty czy organizowanie projektów uczniowskich. No ależ z tych nauczycieli malkontenci: chcieli zmniejszenia, to mają... A że nie to zmniejszono, co chcieli? Czepiają się i tyle...

Ale, żeby nie było – eksperci z IBE tak naprawdę wcale nie zmniejszyli liczby godzin... Według ich zreformowanej matematyki 3 godziny to wcale nie jest mniej niż 4... OK, nie mówią tego wprost – wspominają, że ta odjęta jedna godzina może zostać rozmyta w postaci przyrody, której nauka zostanie przedłużona z jednej tylko, czwartej klasy do trzech: czwartej, piątej i szóstej.

I w tym momencie śmiech mi na ustach zamarł, a w oczach pojawiła się panika... Gdy ja z uporem godnym lepszej sprawy chadzałem do podstawówki, fizyka zaczynała się co prawda w klasie szóstej – ale chemia nadal w siódmej. Oczywiście wtedy mało który uczeń szedł do pierwszej klasy w wieku 6 lat (ja byłem jednym z nielicznych wyjątków), więc w klasie szóstej większość uczniów miała 12 lat, a w siódmej – 13. Dzisiaj w tym mniej więcej wieku są uczniowie właśnie w klasie siódmej (w szóstej bywa jeszcze sporo 11-latków). Nauka fizyki i chemii zaczynała się tak późno, bo ktoś – a byli to naprawdę doświadczeni dydaktycy, autorzy aktualnych do dzisiaj podręczników – uznał, że dopiero w tym wieku percepcja dziecka jest wystarczająca do nauki tak trudnych przedmiotów. Często porównuję obecnych uczniów z ich rówieśnikami z moich czasów – często porównuję również uczniów na tym samym poziomie wiekowym z różnych roczników, które uczyłem (a mogę sięgnąć doświadczeniem ćwierć wieku wstecz) i nie tylko nie dostrzegłem, żeby zdolności intelektualne obecnych 11-latków były większe niż lat temu 10, 20 czy 40, ale wręcz przeciwnie – obecni 13-latkowie przez 11-latków z mojego pokolenia zostaliby kilka razy sprzedani i odkupieni i nawet by nie zauważyli... Jakim więc cudem ludzie, którzy mienią się być specjalistami od edukacji stwierdzili, że znacznie mniej dojrzałe dzisiejsze dzieci ogarną coś, czego nie dawały rady ogarnąć znacznie lepiej pod tym względem funkcjonujące roczniki?

Ci, którzy mnie znają wiedzą, że trudno znaleźć większego ode mnie krytyka poprzedniej ekipy, a szczególnie poprzednich władz resortu edukacji. O ministrach z legitymacji PiS-u nie potrafię nawet wspomnieć bez siarczystego przekleństwa. Ale nawet oni nie podważali elementarnej wiedzy z psychologii poznawczej. Tymczasem instytucja, która rości sobie prawo do bycia instytutem badawczym rozwala fundamenty edukacji w imię... zaoszczędzenia pieniędzy i zaradzenia problemom kadrowym. Bo tylko tak można wytłumaczyć chory pomysł obcięcia o 25% liczby godzin dla fizyków i chemików.

Nie tak dawno w jednej z facebookowych dyskusji ktoś wrzucił alternatywne rozwinięcie skrótu IBE: Instytut Burzenia Edukacji... I doprawdy, trudno się z tym nie zgodzić...